Tüm dünya dizlerini çökerek bir virüse teslim olmuş durumda. Gelişmiş teknolojinin, bilimin şimdilik altında ezildiği bu virüs insanoğluna acziyetini bir kez daha hatırlatmış durumda. Alınan tedbirler sebebiyle mümkün mertebe evlerden çıkılmıyor.
Eskilerin kullandığı bir söz vardır. Demişler ki: “insan unutmak için hızlanır hatırlamak için yavaşlar.” Tam da yavaşladığımız, evlerimizde olduğumuz şu zaman diliminde zihnimde bir lamba gibi yanıp sönen bir cümle bu. Çünkü bu virüsten önce hayat meşgalesine o kadar kaptırmıştık ki kendimizi yavaşlamayı, durmayı, düşünmeyi unutmuştuk. İnsanoğlu gözle görülemeyen, ancak mikroskoplarla görüntülenebilen virüsten önce “dünya telaşı” salgını etkisi altındaydı. Dünyanın oyun ve eğlencesi içinde ölüm unutulurken, modem ışıklarına gömülmüştü ruhlar. Böylesi afetler insanlara ve toplumlara hayatı ve bazı değerleri yeniden düşünmeleri için bir fırsat sunar.